Een triaxiaalproef wordt uitgevoerd om de mechanische eigenschappen van bodems te beoordelen, met name hun sterkte en vervormingsgedrag onder belasting. Het wordt veel gebruikt in de geotechniek, civiele techniek en geologie.
Het verloop van een proef
Tijdens een triaxiaalproef wordt een cilindrisch monster van de bodem onder gecontroleerde omstandigheden belast. Het monster wordt geplaatst in een speciale triaxiale cel waarin verschillende spanningen worden aangebracht langs verschillende assen, vandaar de naam “triaxiaal”. Deze spanningen simuleren de complexe belastingsomstandigheden die in de praktijk kunnen voorkomen, zoals verticale belasting, laterale spanningen en waterdruk.
Het doel
Het doel van de triaxiaalproef is om de sterkte-eigenschappen van de bodem te bepalen, zoals de maximale weerstand tegen afschuiving en de vervormingseigenschappen, zoals de rekmodulus en de consolidatie-eigenschappen. Deze informatie is cruciaal bij het ontwerpen van funderingen, dammen, wegen, en andere civiele infrastructuur, omdat het ingenieurs in staat stelt om de stabiliteit en veiligheid van de constructies te evalueren in relatie tot de onderliggende bodemcondities.
Een volledig overzicht van al onze geotechnische proeven op grond:
| Proef | Norm | BELAC | AASHTO | Laboroute |
|---|---|---|---|---|
| Zwelproef | BS 1377-5 | |||
| Geconsolideerde, ongedraineerde triaxiaalproef | NEN 5117 | |||
| BS 1377-8 | ||||
| EN ISO 17892-9 | ||||
| Ongeconsolideerde, ongedraineerde triaxiaalproef | BS 1377-8 | |||
| EN ISO 17892-8 | ||||
| Samendrukkingsproef op een vrijstaand monster | EN ISO 17892-7 | |||
| Hand vinproef | Geos | |||
| Vinproef | ASTM D4648 | |||
| BS 1377-7 |
